عرفه روز نیایش...

 

زبان به ثنای الهی گشوده است؛ ایستاده با دست‏هایی شکوهمندتر از دعا:

اَلْحَمْدُللّه‏ِ الّذی لَیْسَ لِقَضائِهِ دافِعٌ وَ لِالَعطائِهِ مانِعٌ وَ لا کَصُنْعِهِ

 

صُنْعُ صانِعٍ وَ هُوَ الْجَوادُ الْواسِعَ...

صحرای عرفات است و فوج فرشتگان که نوای امام حسین علیه‏السلام را همراهی می‏کنند.

چه باشکوه است این نیایش عارفانه!

 

شکوه اشک است و صدایی که تا عمق آسمان پیش می‏رود.

پروردگارا! من با تمام رغبت، تو را می‏خوانم و شهادت می‏دهم

 

 به آفریدگاری‏ات، که تو آفریدگار منی...

.
عرفات است و دعا؛ عرفات است و حسین؛ عاشقی که جان مشتاقش،

 

چنین به گفت‏وگوی خدا نشسته است:

«اَلَّهُمَّ اجْعَلْنی اَخْشاکَ کَاَنّی اَراکَ...»روز عرفات است.

 

 این سو، دست‏های پراجابت حسین علیه‏السلام است

 که آسمان را مجذوب خود ساخته است. این سو، حسین علیه‏السلام است

 

 که اشک‏های بلورین‏اش،غوغا در دل عرش افکنده است.

 

  این سو، میهمانان زیارت بیت‏ الله‏ اند و عرفاتیان نیاز

و نیایش دیگر سوی، شهر کوفه است و نامردمانی عهدشکن و میهمان کُش!

 روز عرفات است.

آن سوی این لحظات عارفانه، کوفه است و فرزند عقیل.

 

تنهای تنها! مسلم است و لحظات شیرین فنای فی اللّه‏.

 

 مسلم است و دلواپسی آمدن حسین علیه‏السلام

 

. مسلم است و عروج از بام دارالاماره.

 

در روز عرفه که سجاده ای به وسعت هستی گسترده است

 پیمان ببندیم به خدا تا اندازه ای امیدوار باشیم

 که جرأت گناه کردن پیدا نکنیم و از او تا اندازه ای

 بترسیم که از رحمت او ناامید نشویم.

 

التماس دعا...از همه دوستان..

 

شهادت باب المراد..جوادالائمه

 

 

 

 

     «ألسَّلامُ عَلَيکَ يااَباجَعفَرٍمُحَمَّدَ بنَ عَليٍّ البَرَّالتَّقِیَّ»

                    

 

 

شهادت مظلومانه نهمين کوکب هدايت
             

 

  باب المراد عالمين٬ مظهرجود و کرم ،

 
 حضرت امام محمّد تقي عليه السلام

 

   را به محضر مقدّس و منوّر

             

               حضرت حجة بن الحسن العسکري         

   

 وتمامي شيعيان ومحبّان آن حضرت 

 

 تسليت و تعزيت عرض مي نمایم  

آجرک الله یا مولای یا صاحب الزمان(عج) 

 

 

دحوالارض

بیست و پنجم ذی القعده یا نسیم الهی       فرصت های معنوی زندگی، نسیم هایی الهی هستند که دل و جان آنان  را که خود را در معرض آن قرار دادند می نوازند و به آنها  شادمانی و آرامشی ژرف می بخشند. «دحوالارض» نیز از آن گونه نسیم هاست، که سالی تنها یک بار می وزد. تکرار دوباره این نسیم روح بخش برای آنان که جان خویش را از عطر  آن آکنده نساختند، نامعلوم است.   پس این فرصت طلایی را دریابیم؛  که رسول خدا (ص) فرمود: «اِنَّ لِرَبِّکُمْ فی ایامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ فَتَعَرَّضُوا لَها لَعَلَّهُ اَن یصیبَکُمْ  نَفْحَةٌ مِنْها فَلا تَشْقَوْنَ بَعْدَها اَبداً؛   همانا در طول زندگی شما نسیم هایی از سوی پروردگارتان می وزد. هان! خود را در معرض آنها قرار دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود  که برای همیشه بدبختی از شما دور ماند»       التماس دعا از همه   پی نوشت: باسلام...چند تن از دوستانمون در راه بازگشت از مشهدالرضا(ع) تصادف دلخراشی داشتند واکنون در کما هستند دعاشون کنید..ممنونم